Lengeli Fötür

      Zamanında bir çeşit sözlükte şiirlerimi görücüye çıkardım evlat! Bak da nasıl şiir yazılırmış öğren! Ne demiş meşhur kitabında yazar: "Tedavi edilemeyen bir hastalığa yakalandı, şair oldu..." Bir iki değişiklikle, yeniden üzerindeki tozları kaldırıyorum.

Ve de, ha ha ha!

Kel Kafalardan Yansıyan Gün Işıkları

Evim çok üst katlarda değil, bilirsin, 
Ama altta da kalmaz hani.
Hem ben içindeyken,
Benim zeminim değil midir?
Kimin altında,
Kimin üstünde olduğunun ne önemi var!

Camdan çıkarınca kafayı, 
Ararken silüetini varlığının,
Gözüme vurur da vurur,
Kel kafalardan yansıyan gün ışıkları...

Günün düşüşüne binbir dize yazmış binbir şair,
Bir de ben yazayım dedim...

Sen, gün batımı ve aşka dair.

Ancak gözüne doldukça Aşık Lengeli'nin,

Beynini uyuşturdular,
Kel kafalardan yansıyan gün ışıkları... 
 

 
Yerin çekimini siktir ettim,
Ama gök felaket itiyor.
Çapraz sorguya çektim hislerimi, 
Çeliştim bir diz boyu,
Bir arpa boyu, 
Bir yol boyu...

İçimde erittim herşeyi, 
Maden gibi,
Lakin her yanımı sinsi bir is kaplamış...
Kapkara...

Tekerleklerin dönüşüne havlayan itler gibi, 
Kediden kediye atlayan bitler gibi,
Yolumu hep kaplayan çitler gibi,
Düşündüm de ne olduğumu bulamadım.

Kendi içinde tutarı olmayan şiirlerin şairi olmaya kalktım,
Paintball oynarken bile düşmana ağaçtan sarktım.

O ağaca bir koca seng fırlatan dilber yardı başımı,
Bir katre içemeden devirdiler aşımı.
Dolduramadım yılların içini, haketmedim yaşımı
Berbere küfreder Aşık Lengeli, neden kestin lan kaşımı?

Hörmetlerimle...

Aşık Lengeli...